Քաղաքի մուտքը զարդարում է ՎԵԴԻ ՔԱՂԱՔԻ ՄՈՒՏՔԸ քանդակազարդ հուշարձանը /պետ. ցուցիչ` 3.4.4./: Հուշարձանը գտնվում է Երևան-Վեդի խճուղու աջ կողմում: Այն տեղադրվել է Վեդու կոլտնտեսության պատվերով 1986թ.: Քանդակագործն է Ս. Լուսինյանը, ճարտարապետը` Պ. Սեդրակյանը: Տուֆակերտ քանդակը խորհրդանշում է Արարատյան դաշտավայրի բերք ու բարիքը` զարդամոտիվներով: Իր ողջ տեսքով հիշեցնում է թևերը բարձրացրած արծվի:
Վեդի քաղաքի մյուս հուշարձանը Երկրորդ Աշխարհամարտում Զոհվածներին նվիրված հուշաձանն է /պետ. ցուցիչ` 3.4.3./, որը կառուցվել է 1977թ: Հուշարձանը բաղկացած է երկու մասից: Այն տուֆակերտ է: Իր կառուցվածքային ոճով նմանվում է Ծիծեռնակաբերդին. չորս խոնարհված սյուները անմար կրակի վրա խորհրդանշում են, որ զոհվածների սխրանքը չի մոռացվել, իսկ դեպի երկինք հառնող առանձին սյունը խորհրդանշում է վերածնունդ: Հուշարձանի ճարտարապետն է Պ. Սեդրակյանը:
Վեդի քաղաքի հյուսիսարևելյան կողմում պահպանվել է VIII-XIII դարերի ամրոց /պետ. ցուցիչ`3.4.1./: Տեղական նշանակության այս հուշարձանը լավ ուսումնասիրված չէ: Միջնադարում, երբ Հայաստան են ներխուժել թուրքալեզու ցեղեր, նրանք այն անվանել են Հայոց բերդ /Էրմանի կալասի/: Ամրոցի տարածքում հայտնաբերվել են խեցեղեն զարդեր, քարե գործիքներ, սանդեր և այլն:
Բացի հաշվառված հուշարձաններից Վեդի քաղաքում կան նաև նորակառույց այլ հուշարձաններ` 2000թ. կառուցված Ս. Աստվածածին եկեղեցին, քաղաքային զբոսայգում` սպարապետ Վ. Սարգսյանի կիսանդրին, Արցախյան պատերազմի և Երկրաշարժի զոհերին նվիրված հուշակոթողները:
Օգտագործված գրականություն
1. Հակոբյան Ս., Վեդի, Երևան, 2004:
2. Մանուկյան Մ., Հայաստանի Հանրապետության մարզերը, քաղաքներն ու գյուղերը, Երևան, 2013:
3. Խանզադյան Ս., Հայրենապատում, Երևան, 1984:
