Ծովակ գյուղի հարավային և արևմտյան մասերում գտնվող բարձունքի վրա Ք.ա. 1 հազարամյակի սկզբին է հիմնադրվել ամրոցը: Ամրոցի տարածքում առկա են նաև 11-19դդ. բնորոշ մշակութային շերտեր և մի շարք հուշարձաններ: Ամրոցն իր բնակատեղիով բավական մեծ ու ընդարձակ է, զբաղեցրել է մոտ 3,5 քառակուսի կմ տարածք: Ծովակ-Լճավան ճանապարհով ամրոցի տարածքը կիսվում է երկու մասի:
Ամրոցն իր մեջ ներառում է 18 ենթահուշարձաններ, որոնցից գլխավորներն են 11-12 դդ. գերեզմանոցը / պետ. ցուցիչ` 4.51.1.2/, 1718 թ. եկեղեցին, որն այժմ ավերված վիճակում է /պետ.ցուցիչ` 4.51.1.3/, խաչքարերը և քարայր-կացարանների համալիրը /պետ.ցուցիչ` 4.51.1.8/:
Ըստ առկա տվյալների` Վանի թագավորության նվաճողները հասնելով այս ամրոցին, ջախջախել են նրա տերերին, ավերել են ամրոցը և իրենց պահանջներին համաձայն վերակառուցել են այն: Նրանց թողած արձանագրությունից իմանում ենք, որ ամրոցն իրեն շրջապատող վայրերով կոչվել են Արքուկինի երկիր:
Ամրոցի հյուսիսյին եզրի ժայռի վրա գտնվում է Ք.ա. 8-րդ դարի կեսերին Սարդուրի Բ-ի թողած սեպագիր արձանագրությունը/պետ.ցուցիչ` 4.51.1.1/:
Ամրոցի պատերն ու պարիսպները շարված են անտաշ բազալտ քարերից: Պարիսպների և կացարանների պատերի կառուցման տեխնիկան նույնն է` անշաղախ շարված խոշոր, անտաշ բազալտ քարերից:
Գյուղի արևմտյան եզրին, սեպագրությունից 20-30 մետր դեպի ճանապարհը գտնվում է Ք.ա. 1 հզմ հիմնված քարայր-կացարանների համալիրը: Կացարանների պատերն ու առաստաղը ծածկված են թանձր ու կարծր ծխամրով: Ըստ գյուղացիների կացարանի մուտքի դիմաց,պատի խորքում եղել է օջախ-կրակարանը:
Ամրոցի շրջակայքում առկա դամբարանների պեղումներով 1906 թ.-ին զբաղվել է Երվանդ Լալայանը: Հայտնաբերված նյութերը գտնվում են Վրաստանի պետական թանգարանում: Այդ նյութերն հիմնականում թվագրվում են Ք.ա. 1հազարամյակի երկրորդ կեսով:
Միջնաբերդի հյուսիս-արևելյան կողմում գտնվում է 11-20 դդ. գերեզմանոցը, որտեղ կան տարբեր թվագրության պատկանող մի խումբ խաչքարեր:
Ամրոցի տարածքում եղել է նաև 1718թ. կառուցված եկեղեցի, որն այժմ ավերված է:
Օգտագործված գրականություն և փաստաթղթեր.
- Գ.Հ. Միքայելյան <Սևանի ավազանի կիկլոպյան ամրոցները> Երևան 1968թ.,
- Գեղարքունիքի մարզի պատմության և մշակույթի անշարժ հուշարձանների պետական ցուցակ:
